Propofol

یکی از معمول ترین عوامل برای بیهوشی عمومی بچه های کم سن وسال است و اغلب برای دستیابی به بیهوشی خفیف مورد نیاز برای ارزیابی شنوایی تشخیصی توسط ABR و ASSR استفاده می شود. این دارو برای بیهوشی اطفال معمولا استفاده می شود چون بهبود هوشیاری به دنبال قطع دارو سریع است و اثرات جانبی آن مثل حالت استفراغ نادر است. نویسنده بیان می کند که این دارو بیشتر برای حفظ بیهوشی استفاده می شود. دانشمندی بررسی انجام داد و اثرات نسبتا سمعک یونیترون کم این داروی بیهوشی را بر روی 10 بچه تحت جراحی عومی ( جراحی شامل گوش ها یا مغز نبود ) شرح داد. متاسفانه سن بچه ها بیان نشده است. به هرحال نویسنده ها گزارش کردند که انجام دادن پاسخ شنیداری ساقه مغز در حالتی که بچه بیدار است و قبل از القاء بیهوشی در بچه های حداقل 5 یا 6 سال و دارای همکاری خوب توصیه می شود. بیماران به طور خود به خودی از طریق ماسک حنجره ای دارای مخلوطی از nitrous oxid و اکسیژن تنفس می کنند. غلظت این دارو در پلاسمای خون در سطح 4 میکرو گرم /میلی لیتر و 8 میکرو گرم / میلی لیتر حفظ می شود. دانشمندی تاثیر این دارو را بر روی ABR در بزرگسالان مورد بررسی قرار داد. این دانشمند افزایش نسبتا کمی را ( 0.15 تا 0.5 میلی ثانیه ) در زمان نهفتگی مطلق و بین موجی وابسته به دوز بیهوشی تا 8 میکرو گرم / میلی لیتر گزارش کرد. در ارتباط با اندازه گیری های بالینی ABR در بچه ها ، دامنه امواج به طور مضری توسط این دارو تحت تاثیر قرار نگرفته است. به  عبارت دیگر تخمین آستانه شنوایی توسط ABR در اثر استفاده از داروی بیهوشی افزایش نمی یابد. بلکه فقدان فعالیت میوژنیک یا عضلانی توسط بیهوشی، به طور چشمگیری نسبت سیگنال به نویز را افزایش می دهد و بنابراین کشف موج V در پایین ترین سطح شدت ممکن امکان پذیر می شود.

هالوتان و ایزوفلوران

هالوتان و ایزوفلوران مواد بیهوش کننده فرار توانایی هستند. هالوتان به نظر می رسد بیشتر تاخیر کمی را در زمان نهفتگی بین موجی ایجاد می کند و موروفولوژی شکل موج را تغییر نمی دهد. طولانی شدن زمان نهفتگی تقربیا 5 درصد از نظر آماری مهم است و خطی می باشد و متناسب با دوز دارو است. ( در حدود 0.2 میلی ثانیه برای زمان نهفتگی بین موجی I-V ) ایزوفلوران ممکن است سبب طولانی شدن زمان نهفتگی مطلق و بین موجی امواج ABR شود ، اگرچه تعدادی از پژوهشگران اثرات ناچیزی را برای این ماده گزارش کرده اند.